Eindelijk weer een update

Het heeft veel te lang geduurd voor ik weer wat nieuws geplaatst heb, excuus daarvoor! Intussen zijn er allemaal dingen gebeurd en daar breng ik jullie graag van op de hoogte.
In het vorige verslag gaf ik aan dat de lockdown op vrijdag waarschijnlijk zou worden afgeschaft en dat is dan ook gebeurd. Iedereen heeft elke dag de vrijheid om te gaan en staan waar hij/zij wil, en je moet voor middernacht binnen zijn. Dat is prima! De eerste vrijdag dat de lockdown niet meer was, waren er allemaal rellen ontstaan. Iedereen was weer op pad naar downtown en dat was te merken. De ME werd ingezet en de boel werd gesust. Meteen werd gesproken over het terugdraaien van de lockdown maar gelukkig is dit niet gebeurd.
Naast deze verbetering, ben ik gisteren ook voor het eerst echt naar school toe geweest en dat maakte me zo blij! Het is toch anders om face-to-face les te hebben. Het zijn de kleine dingetjes die je zo gaat waarderen. Ik moest bijvoorbeeld voor het bord komen staan om dingen op te schrijven en uit te werken. Dat geeft toch net wat meer een schoolgevoel dan thuis achter de laptop zitten en in de pauze weer even terug in bed kruipen. De les is nog steeds een op een en daarom mag dat wel weer uitgevoerd worden. Aanstaande zondag heb ik mijn examen van het eerste boek. We beginnen morgen alvast met het tweede boek en als dat boek uit is dan beheers ik als het goed is level 1. Het blijft leuk om te ontdekken dat steeds meer dingen lukken, zo was ik gisteren bijvoorbeeld bij een restaurant en ik begreep de menukaart deels. Dat soort momenten zijn echt zo bijzonder!
Daarnaast was ik twee weken geleden weer in Petra omdat ik voor mijn rijbewijs mocht. Dit was ook weer een belevenis. Rond een uur of half tien waren we in Ma’an, de stad waar ik ook voor mijn theorie-examen moest. Het enige briefje wat ik de vorige keer had gekregen was een datum waarop ik af mocht rijden, maar geen tijd. Ik had al tegen de vrienden gezegd dat ik graag vroeg die kant op wou omdat ik voor 12.00u weer met de bus terug wou naar Amman i.v.m. school. Daarnaast voel ik me toch een beetje minder op mijn gemak in Petra in vergelijking met eerder, mede door het verblijf bij de familie. Goed, ik kwam in de ochtend in Ma’aan aan, en daar mochten we plaats nemen op de stoep, op een bankje, of waar je dan ook behoefte aan had. Als ik wou, mocht ik ook nog wel even met een instructeur mee in de auto voor een paar tips tijdens het afrijden. Dit kon geen kwaad leek me dus zo geschiedde. Eenmaal met hem in de auto zijn we naar een koffietentje gegaan want hij had zin in koffie, ook de andere vrouw die bij me in de auto zat kreeg een bakje. We reden een paar rondjes en ik mocht terug plaatsnemen op de stoep om te wachten. En wachten, en wachten en wachten. Het was inmiddels een uur of elf en er werd verteld dat ik na degene die nu in de auto zat, aan de beurt was. Goed, dat beetje geduld had ik nog wel, maar toen het er drie bleken te zijn begon ik mijn geduld ook een beetje te verliezen omdat ik graag met de bus terug wou naar Amman. Na 12 uur gaan er geen bussen meer dus vandaar de haast. Het was zover, ik mocht plaats nemen in de auto en twee politieagenten stapten in. We reden een rondje en het enige wat de agent zei was; this is very bad. De andere agent had een leuk praatje over Irbid, de stad waar hij vandaan kwam en dat was het. Eenmaal terug moest ik uitstappen en werd verteld dat ik over een maand wel terug kon komen want ik was gezakt. Er werd gezegd dat ik niet wist hoe ik moest sturen en keren. Prima. De achterliggende gedachte van mijn terug laten komen, bleek een financiële issue te zijn. Hoe vaker de ‘buitenlanders' terug komen, hoe meer geld er te verdienen valt. Een vriendinnetje van hier, komt uit Irak en haar overkwam hetzelfde. Naast deze tegenvaller, werd ook mijn verblijfsvergunning afgewezen. School had een vergunning voor 1jaar aangevraagd maar die blijken momenteel niet verstrekt te worden. Tot op heden ben ik nog altijd illegaal in het land, omdat mijn visum al bijna 3 weken verlopen is en de aanvraag van het nieuwe visum loopt. De verblijfsvergunning is nu wel goedgekeurd voor 3 maanden maar nog niet verstrekt. School gaat mijn boete betalen dus dat is ook fijn geregeld.
Naast deze twee kleine tegenvallers zijn er ook ontzettend veel leuke dingen. We zijn geregeld met een groepje van zes en doen veel spelletjes bij mij thuis. De buurjongen die inmiddels niet meer in Jordanië woont, had Cluedo achter gelaten en dat valt bij iedereen goed in de smaak. Daarnaast worden er ook veel kaartspelletjes gespeeld of er wordt een filmavond ingepland. Het is ook anders in vergelijking met hoe de dingen in Nederland gaan. Hier nemen de gasten eten en drinken mee naar het huis en hoef je zelf niks te regelen terwijl je in Nederland graag voorbereid bent en zorgt dat er genoeg eten en drinken in huis is. Dit zit ook nog een beetje in mijn systeem dus zo gauw ik gebeld wordt dat ze willen komen, vlieg ik naar de supermarkt om maar een beetje gastvrij te blijven.
De buurjongen is trouwens ook nog even terug geweest voor een week of twee en dat was ook weer ouderwets gezellig. Hij had zijn hond bij zijn vriend ondergebracht en hij wou hem graag nog even zien voordat hij echt in het vliegtuig stapte. Samen met hem ben ik naar de boerderij geweest waar hij verbleef en dat was ook fantastisch. Max, de hond, was zo blij om zijn baasje te zien. En de buurjongen was ook zo gelukkig, onderweg in de auto bleef hij er maar over praten hoe fijn het was dat hij Max gezien had en dat hij nu met een gerust hart naar de volgende bestemming kon gaan. De boerderij bestaat uit twee honden, een koe en een paar geiten. Ook zo grappig en zo onvoorstelbaar. Als je in Nederland zou zijn, kun je dat bijna geen boerderij noemen maar wordt het al snel een hobbyboer. Hier is alles anders. En dat is leuk.
Afgelopen weekend had ik een auto gehuurd en ben ik naar Wadi Rum en Aqaba geweest. De huurauto had maar 21KM op de teller en kwam zo ongeveer uit de fabriek. Zo fijn om in een auto te rijden waarin niet gerookt is. Wat trouwens ook wel grappig is, is dat ik wel in deze auto mag rijden met mijn internationale rijbewijs, maar geen eigen auto mag rijden omdat ik dan een rijbewijs van hier nodig heb. Tegenstrijdig is het wel. Wadi Rum was prachtig. De nachten blijven vooral zo speciaal. Het is ontzettend koud, maar de sterren aan de hemel zijn echt ontelbaar en onvoorstelbaar prachtig. Je wilt dat de nacht voor altijd duurt, zo mooi. Het was ook leuk om daar gesprekken te hebben over verschillende onderwerpen en daarmee de cultuur proberen te begrijpen. Wat het lastig maakt is dat er ook zo’n groot verschil is tussen de mensen in de stad en de bedoeïenen. Het leven is zo anders en zo niet te vergelijken met elkaar. Waar men in de woestijn erg gehecht is aan bijvoorbeeld de grote families, de man met vier vrouwen, en het gezin met kinderen tussen de 0 en 30jaar, zie je in Amman toch wat kleinere gezinnen met een kind of 5/6 per gezin. En maar een vrouw, dat is toch anders. Overal zijn natuurlijk uitzonderingen maar dit is wel leuk om even te delen vind ik. De volgende stop was Aqaba en daar heb ik ook zo van genoten. De temperatuur was tussen de 25 en 30 graden en dat is in Nederland bijna niet voor te stellen met een gevoelstemperatuur van -15. De hotels zijn overal zo goed als leeg, door COVID en dat is ook wel bijzonder om te zien. Zowel in Wadi Rum, als Aqaba is het normaal gesproken zo veel drukker. In Wadi Rum hoef je niet meer naar het loket toe om je kaartjes te kopen, maar kun je gewoon in de auto blijven zitten want ze komen nu naar de auto toe om je te vragen voor entree.
Om even terug te komen op het roken, er wordt hier ZO ontzettend veel gerookt, ook dat is onvoorstelbaar. Het is echt overal waar je komt zijn hele winkels te vinden met een voorraad aan sigaretten, dat is niet normaal. Daarnaast wordt ook echt overal gerookt. In de auto, in de restaurants, in de taxi, in school, je kunt het zo gek niet bedenken of het is geaccepteerd dat je rookt. Het is bijna ongewoon als je niet rookt. De prijs van een pakje sigaretten zal dan ook niet hoog zijn verwacht ik, maar ik kan daar geen uitspraken over doen.
Goed, voor zover weer een update. De volgende keer zal ik sneller weer wat schrijven want doordat er nu redelijk wat tijd tussen heeft gezeten, vergeet ik ook ongetwijfeld de helft.