Langverwachte update

Inmiddels is het wel weer tijd voor een flinke update want in de afgelopen twee maanden is er toch wel weer het een en ander gebeurd. Na het vorige berichtje kwam de ramadan al vrij snel. Het was echt bijzonder dat mee te maken. Om maar gelijk met de deur in huis te vallen, heb ik hier een relatie, wat maakt dat alles anders is door nu veel tijd bij zijn familie door te brengen. Alleen al hierover kan ik een heel boek schrijven, want vooral door bij zijn familie te zijn ga je de cultuur van een hele andere kant beleven. Om je een voorstelling te geven, woont hij in een appartementencomplex met de hele familie. Oma woont beneden, alleen, want opa is in april j.l. overleden. Op de eerste verdieping woont hij met zijn familie, vader moeder, twee broertjes en een zusje. Naast hun woont zijn vaders broer met vrouw en drie kinderen. Op de tweede verdieping wonen twee andere broers van zijn vader ook allebei met vrouw en kinderen. Er is altijd genoeg leven in de brouwerij. Kinderen spelen de hele dag in en om het huis en het is dan ook nooit stil. De appartementen waar ze in wonen zijn vrij klein in vergelijking met Nederland. Zo is er bij hun thuis bijvoorbeeld een gastkamer, waar je eigenlijk de hele dag doorbrengt met koffie en zoetigheden. Daarnaast slapen zijn twee broertjes in de ruimte waar ook de keuken is. Er zijn twee slaapkamers, een voor zijn ouders en een voor zijn zusje. En de badkamer niet te vergeten. Dat is het. Wat me vooral opvalt, is dat je in huis eigenlijk helemaal geen privacy hebt. Als je je even terug wilt trekken op je eigen kamer omdat je geen zin hebt in sociaal contact, of omdat je bijvoorbeeld moet studeren, dan heb je pech want die ruimte is er gewoon niet. Daarnaast komt er veel familie die binnen het appartementencomplex woont over de vloer. Even bijkletsen hier, even bijkletsen daar. Wat ook fijn is, is dat ze hier een groot dakterras hebben. Het appartement waar ik zelf woon is vrij donker en aangezien het weer echt prachtig is, is het heerlijk om in de avond op het dakterras te kunnen zitten met een waterpijp, liters thee en veel gezelligheid. Of met een barbecue, dat is ook altijd lekker. Wat het lastig maakte was de avondklok, doordat de avondklok ook gedurende de ramadan nog om 19.00u ’s avonds was, was het onoverkomelijk om vaak te blijven slapen. Nou is slapen tijdens de ramadan bij de familie niet iets wat het meest wenselijk is, als je in de ochtend gewoon om 9u weer naar school moet en om 3/4u ’s nachts pas op bed ligt. Maar goed, alles is tijdelijk! Om het wat uitgebreider over de ramadan te hebben, zal ik proberen te vertellen hoe dat er aan toe ging. De ramadan begon op een dinsdag. Na zonsondergang is het normaalgesproken de bedoeling dat de hele familie bij elkaar komt om te eten en het vasten te breken. Door de avondklok was dit echter niet mogelijk want je kan moeilijk bij de families blijven slapen als alle appartementen zo ‘klein' zijn. Hoe het er nu aan toe ging, is dat zijn moeder en zusje vaak rond een uur of 3 ’s middags starten met het koken. De maaltijden zijn vaak uitgebreid omdat je de hele dag niet gegeten hebt en je dus de hele avond en nacht gaat eten. Wat me moeilijk leek, was het ruiken van eten en weten dat je nog minimaal 4u moet wachten voordat je mag eten. Daarnaast kun je niet proeven of het eten goed is, of dat het misschien meer kruiden nodig heeft omdat je daarmee je vasten verbreekt. Ik werd dan ook vaak ingezet als testpersoon om door te geven wat er eventueel nog toegevoegd zou moeten worden aan het eten. Waar ik achter ben gekomen is dat ik hier niet het meest geschikt voor ben, of laat ik het zo zeggen, onze smaken komen niet echt overeen. Waar ik niet van erg zout eten houd, houdt men daar hier wel van. Vaak als de maaltijd op tafel kwam werd gevraagd waar het zout was gebleven, want dat was toch echt wel nodig. Ook de verse sappen die werden gemaakt, vond ik heel erg lekker al wou men hier meer suiker in het drinken hebben. Tijdens de ramadan was het bijna onmogelijk om niet mee te doen. Het is ongemakkelijk om te eten waar de familie bij is, terwijl zij nog niet mogen eten en daarnaast zijn alle restaurants pas tegen een uur of vijf open dus komt het op zelf eten koken aan. Dat is toch een stuk ongezelliger dan met de familie eten. Het hele ritme werd ook omgedraaid aangezien je pas ergens midden in de nacht op bed ligt. Men eet namelijk nog voor zonsopkomst om zo de hele dag door te kunnen komen. Tijdens de lessen die ik op school had, kon ik mijn flesje water bijvoorbeeld ook niet meenemen. Alhoewel het wel kon, maar sociaal gezien ongepast is omdat mijn docente niet kon drinken. Er werd vooral gesproken over de hitte in combinatie met het niet drinken. Een van de dagen tijdens de ramadan zijn we in het weekend naar het huis van de andere oma geweest, daar hadden we met zijn allen een barbecue gemaakt en zijn daar twee nachten blijven slapen. Zelf hebben we een beetje gesmokkeld, want we waren samen even naar mijn appartement geweest om te eten omdat het anders niet te doen was omdat we eigenlijk de hele ramadan met een extra maaltijd in de dag hebben doorgebracht. Tijdens de ramadan was de vrijdagse lockdown afgeschaft wat een zeer fijne bijkomstigheid was. Toch wat meer vrijheid.
Het was aan het einde van de ramadan de vraag op welke dat het suikerfeest zou beginnen want ook dit hangt van de stand van de maan af. Als de maan zichtbaar is, dan weet je dat het suikerfeest de volgende dag is, kun je de maan nog niet zien, dan moet er een dag langer gevast worden. Dit bleek ook het geval te zijn. Vooral in de laatste dagen van de ramadan was het immens druk op staat, iedereen moest nog een nieuwe outfit voor het suikerfeest hebben. En het liefste drie nieuwe outfits voor elke dag een andere. Tijdens het suikerfeest worden de outfits dan ook met trots geshowd. Er wordt gesproken over de beste deals en er is vooral veel lekkers voor iedereen. Het is de bedoeling dat iedereen van de familie bij elkaar op bezoek gaat. De broers zoeken elkaar allemaal op, elke keer in iemand anders huis en daarna gaan ze met alle broers bij alle zussen langs. Het is vooral een sociale aangelegenheid en het gebruik is dat alle kinderen geld ontvangen. Bijzonder om ook dit mee te maken en ergens ook gek om zo het verschil tussen arm en rijk toch zichtbaar te kunnen zien. De familieleden met minder geld kunnen minder geld geven en hebben ook niet altijd de gelegenheid om nieuwe kleding te kunnen kopen. Wel wordt dit zoveel mogelijk geprobeerd omdat men ook niet wil laten zien dat het soms moeilijk is het hoofd boven water te kunnen houden.
Toen de ramadan eenmaal over was, begon het ‘normale' leven weer. Ik was inmiddels al een tijdje illegaal in Jordanië en kon geen nieuw visum krijgen tenzij ik nog minimaal twee nieuwe cursussen van school zou gaan doen. Ik had echter besloten om eerst even een pauze in te willen lassen om alles te laten bezinken van de afgelopen maanden. Het is namelijk best intens geweest en ik had het idee dat ik niet alles meer kon absorberen dus de break leek me een goed idee. Er zat niets anders op dan het land even te verlaten en zo gezegd, zo gedaan. We zijn samen naar Turkije gegaan waar de buurjongen woont. Het was de bedoeling om als verrassing naar Nederland te komen maar met een afgewezen visum wegens COVID was dit helaas niet mogelijk. Een teleurstelling waar we maar niet al te lang bij stil moeten staan. Turkije was fijn. Het was heerlijk om weer in de korte broek over straat te kunnen maar ook vooral om samen tijd door te kunnen brengen zonder alle sociale verplichtingen en antwoorden die hier gegeven moeten worden. In Turkije hebben we de eerste dagen in en om Istanbul doorgebracht. We hebben een dagtrip naar Borsa gemaakt wat ook prachtig was. Hoog in de bergen, met de skilift en genieten van het uitzicht. Stoppen voor een barbecue en ’s avonds weer terug naar de buurjongen. Na hier een week te zijn geweest hebben we het vliegtuig naar Antalya gepakt om nog een paar dagen van de zon te genieten. We hadden een all-inclusive hotel waar gek genoeg veel, heel veel arabieren verbleven. De tijd daar hebben we vooral in het water doorgebracht. Ook hebben we gedoken, dit was een bijzondere ervaring. Ik was zo bang in het begin, om niet genoeg lucht te kunnen krijgen en helemaal te moeten wennen aan de andere manier van ademen maar nadat ik me hier overheen had gezet begon het genieten van het uitzicht, het kijken naar alle vissen die voorbij kwamen en de motor dit in het water was gedumpt.
Na Antalya zijn we nog een paar dagen terug gegaan naar Istanbul en inmiddels zijn we weer in Jordanië. De toestand omtrent COVID wordt hier gelukkig ook echt beter. De avondklok is weer naar 23.00u verplaatst dus dat geeft weer ruimte. Veel mensen zijn gevaccineerd en ook ik heb mijn eerste vaccinatie gekregen. Nog steeds zoekende naar werk, maar dat gaat hopelijk makkelijker worden nu meer sectoren open zijn. Ter zijner tijd wil ik weer verder gaan met de Arabische cursus maar eerst weer even opfrissen met de geleerde lessen.